Yaklaşık yedi kez yazılıp silinen bir yazının ilk cümlesini yazmak için nerdeyse kıvranıyorum... iki kelimeyi dahi biraraya getirmekte zorlanırken içimde enteresan şeyler oluyor. Ne olduğunu çözmek için düşünüp duran tavuklar gibiyim... Hiç konuşmadan gözlerimin taa içine bakan bir çift göz var hayatımda şu sıralar. iletişimimiz sayılı cümleden ibaretken bakışların bir dünya şeyi anlattığı. Sürekli inkar ederken ben sürekli istemiyorum derken ben bi yanım delicesine çığlıklarla tam tersini haykırıyor. ben gerçekten istemiyorum. bana gerçekten çok zor geliyor bazı şeyler. ben bir daha yenilmek istemiyorum o lanetli kelimeye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder