Aslında her yazı bi günce niteliği ama bugün farklı olsun istedim. Eşyalarımı kutulara valizlere yerleştirirken bir sürü şey düşündüm bir sürü şey aklıma geldi bu konuya kesinlikle değinmeliyim diye ama şu anda bunların hiçbir önemi yok. Bir hafta sonraya taşınıyoruz önceki yazıda bahsettiğim gibi öyle bi enteresan durum oldu ki evde bir hafta kullanabileceğimiz eşyalar dışındakileri topluyoruz. ama benim gibi sağı solu belli olmayan bi insan için bu beşinci kattan atlamakla eşdeğer. en basiti giyim eşyalarımızı topluyoruz diyelim. bi hafta giyecek kadar eşyayı dışarıda bırakıp diğerlerini ismi entersan bişeyin içine topluyoruz. nerdeyse tüm gün bunlarla uğraşıyoruz. akşam oluyor can sıkılıyor dışarı çıkmak için hazırlanılırken bakıyorsun ki giyeceğin şey yok. işte bu durumda isyan bayrakları havada. böylesine zor bi durum. kitaplığımı boşalttım. her kitabı indirdiğimde içindeki notlar döküldü. böyle de saçma bi özelliğim vardır. bi yandan kitabı okurken bi yandan küçük kağıtlara bişiler yazar kitapların arasına bırakırım. böyle her eşyayı kutuya yerleştiğimde içimden bişiyler kırılıyo sanki. ya koyduğum yeri unutursam? ya o kargaşada kaybolursa diye resmen etikeleyeceğim eşyaları kutuları. o dereceye yaklaştık bakalım. sonumuz hayır olsun. şimdilik bu kadar. öpito
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder