Kalbim yok artık diye bi klişe vardır ya bende duygularımı bi kenara bıraktım bir süreliğine... Kpss denilen illetin ertelenmesi üzerinden bir buçuk hafta felan geçti sanırım.. 5 aylık yoğun çalışmanın arkasından bu ertelenme haberi tüm motivasyonu da alıp götürmüştü yanında. işte o nedenle de yaklaşık 2 haftadır ne bir kitap açtım ne bir soru çözdüm... Bir de üzerine güzel dersanemizin yine bize kazık atması ve dersaneyi bitirimesi eklenince işler iyice "öleyim ben yea" boyutuna geçti... akşam dank etti.. bunca zaman çalıştım boşa mı gidicek hepsi diye. toparladım ardından kendimi... açtım tüm kitaplarımı döktüm bütün renkli kalemlerimi... her satırın altını çize çize baya bi kaptırmışım kendimi ki toparlandığımda saat gece 3 felandı... dersane de yok bundan sonra.. evde anne baba kardeş gelen giden çokgeninde bu iş olmaz mantığıyla yakında diğer eve gidicem.. kamp bi nevi.. Gerçi memur olmak istiyormuyum? istemiyorum. Kendi işimi kurmak istiyorum belki ama işte herşey tamamen duygusal.. iyisi mi ben gideyim.. yarın dersane son.. birazdan son iki derse gider dönerim..