uzun zamandır beklediğim bi havaydı.. karanlık.. yağmurlu..
sınıfa girdim.. son haftalar.. "sonbahar geldi " dedi. hep sonbahardı ki bana..
"evet" dedim.. akşamdan kalma sinir bozuklukları ile cam kenarındaki sıramda geçen arabaları, içindeki insanları ve yağan yağmuru izledim.. sakinleştirdi..
"neden durgunsun?" dedi. durgun muydum ki? yoo.. konuşmak istemiyordum sadece. "derse başlayalım mı?" dedi. şansa kimse de gelmemişti sabahki ilk derse. "bilmem"...
yazdı.. çizdi.. anlatmaya çalıştı.. sürekli dışarıda olan gözlerim dersi bıraktığını gördü.. "geçen 3. araba senin olsun" dedi. "üçü sevmem ben 7 olsun" ...uzun süre bekledik.. 7. araba geçemeden diğer öğrencilerde gelince derse başladık.. Anlattı baya.. yani seslerini duydum sadece.. çıkarken "saat 4'te bire-birin var. " çekemem ki ben.. hele ki bugün... hele ki akşam olanlardan sonra.. "başka zaman yapsak. gerçekten hiç havamda değilim"
bişey demedi.. neredeyse akşama kadar oturdum kantinde. eve gitmek en son isteyeceğim şeydi çünkü. çıkışta yakaladı bu kez. "yürüyelim biraz" dedi. yürüdük.. biraz anlattık. biraz akıl verdi.. iyi geldi.. eve biraz daha rahat geldim. hem öğretmen hem konuşabilecek biri olması sanırım iyi bir şey.. sonra mesaj attı.. dedi naber iyiyim dedim senden naber. iyi bende senden naber dedi. güldük. iyi geceler..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder